نگاهی رویکرد به برنامه های رمضانی عراق در سال 2022 میلادی

به قلم: جدل فاضل الصحاف

پس از اتمام برنامه های رمضانی عراق، چه خوب است که نگاهی هرچند اجمالی به مفاد و رویکرد این برنامه ها در سال 2022 بیاندازیم.

اگر بخواهیم به طور کلی و اجمالی، برنامه های رمضانی عراق اعم از فکاهی و درام را دسته بندی کنیم، باید گفت:

اول. سقوط نظام بعثی، یک رویداد تلخ در تاریخ عراق بود و عراق پساصدام به مراتب از عراق قبل آن بدتر است.

دوم. مجموعه جریان های شیعی و ملی عراق، در قالب «ذیول» و وابستگان به خارج شناخته می شوند. اما با این تعریف که منظور از «خارج» ابداً اشغالگران آمریکایی و بزرگترین سفارتِ جهان، یعنی سفارت آمریکا در بغداد نیست؛ بلکه تنها و تنها منظور، ایران است.

سوم. شیعه، صرفا یک غالبیت قومی است و توان آنچنانی برای تشکیل حکومت ندارد.

چهارم. شخصیت های دینی شیعی، قابل خرید و فروش اند، و دین را در برابر پولی می دهند.

پنجم. شخصیت اُکازیون عراقی، همانا یک جوان لاییک و بی­دین و باز بغدادنشین و ای‌بسا مرتبط با نظام بعثی است.

ششم. ساخت سریال های دراماتیک درباره مشکلات متعدد عراق از تاریخ 2003 به بعد؛ بدون آنکه هیچ سریالی درباره جنایات وحشتناک بعثی ها و دوران ماقبل 2003 م ساخته شود.

هفتم. اینکه نقدی اگر هست، به اندازه ذره گَردی است که بر چشم نشیند و به پُفی می‌پرد.

هشتم. آن عراقی شیعی که در جنوب عراق می زیَد، یک فرد عقب مانده و عشیره ای و فقیر با قوانین بدوی و آکنده از خشونت های خانوادگی است و همواره دستاویز زورگوها برای کسب قدرت می شود.

نهم. تلاش برای تمرکزبخشی و وحدت آفرینی میان صفوف اهل سنت عراق و یاداوری شکوه و عظمت سیاسی ایشان که به طور تلویحی اشاره به اعاده قدرت سُنی در عراق در عصر بعثی دارد.

دهم. پاسخ به هرگونه نقدی علیه احزاب سُنی و تلاش برای قربانی نشان دادن اهل سنت در تاریخ معاصر عراق و اینکه آنان مدافع حقیقی هویت عراقی دربرابر ذیول اند.!

در این مقاله همچنین موارد زیر به عنوان شاخصه های رویکردی این برنامه ها تلقی شده است: اینکه: شخصیت عراقی، دروغگو است؛ اینکه: سریال ها به طرز وحشتناکی درحال ترکیزه شدن و خلیجی شدن و رُشد اباحی‌گری اند؛ و اینکه: در سریال ها اغلب از بازیگران مشهور و محبوبِ شیعه که در دوران بعث فعالیت داشتند، بهره گرفته می شود؛ و اینکه: رویدادهای سیاسی عراق که نیازمند نقد است، با نقد های افراطی و استهزایی بدرقه می شود؛ و اینکه: از دوران پیشین عراق به خوشی و نیکی یاد کند و دوران کنونی را سیاه جلوه دهد؛ و اینکه: یأس آفرینی در جامعه شیعی و تعریفِ رویکرد انحطاطی برای ایشان.

این رویکردِ ناجوانمردانه، سالهاست که در زیر پوست هنرِ رمضانی کشور عراق در حال دوانده شدن است؛ بی آنکه دغدغه مندان مذهبی و ملی عراق، هیچ راه چاره ای برای آن بجویند. و خدا میداند اگر نبود شعایر حسینی و منابر دینی و فتواهای تاریخ ساز مرجعیت شیعه در دوران های حساس، خدا میداند که عاقبتِ دین و دنیای بخش بزرگی از اهالی عراق به کجا انجامیده بود.